miércoles, 28 de marzo de 2012

Desprecio,rabia, destrucción, ira...,
non é nada novo no mundo que ao noso aredor xira.
Felicidades,amor,respeto, alegría...,
é algo que a todo o mundo lle gustaría.

Erguerse cada mañá e asomarse a friestra,
¿que ves?
Adolescentes tirados na rúa
que hoxe se deitaron coa lúa.
Señores paseando polos parques
sós, desamparados e sen que ninguén os coide coma antes.
Homes berrandolle a mulleres,
ainda que non todos, polo menos un de cada tres deles.

Atemorizaste do mundo que ves e volves para dentro, 
pechas a fiestra e sen pensalo dúas veces comeza o teu tormento,
¿e que fas?

Daslle voltas a cabeza, 
pechas os ollos e negaste a ver a realidades;:
pero a vida non é coma nos teus soños
e esa é a única verdade.

Si yo fuese, sería.

Si yo fuese sería paloma
para volar al fin en libertad
Pero yo soy, y soy una niña
que solo vive en soledad.
Cada unha das súas baladas 
son latexos no meu corazón.
Cada unha das súas lavazadas 
son pedras ao meu carón.
Cada unha das súas pegadas 
estan cheas de rabia e de dor.
Cada unha das súas miradas
son escasas de luz e de cor.

FERROVIARIO.

Llegado este momento lo único que nos queda por decir es que nos vamos, pero no se van nuestros recuerdos ni el cariño hacia vosotros y el centro, porque es algo difícil de olvidar.
Muchas veces hemos pensado en este momento, pero nunca imaginamos que fuera tan difícil decir adiós. Y es que quieras o no, después de tantas sensaciones bonitas uno se acostumbra y no le agrada pensar el no volver a sentirlas… Solo buscamos la felicidad y de momento la tenemos aquí.
Quien nos iba a decir cuando llegamos aquí con apenas 3 añitos que este colegio ocuparía un gran lugar en nuestras vidas; y sobre todo, en nuestro corazón; porque aquí nos empezamos a formar como personas, ya que este fue el inicio, y ahora es el final. Se cierra el telón y todos los aplausos son para vosotros. Decir adiós siempre es duro, pero más si se quedan atrás tantos recuerdos que no se podrán repetir y tantos momentos que no se podrán olvidar.
Siempre estaréis cerca nuestra, porque que no estéis en persona no quiere decir que no estéis en sentimientos; porque los sentimientos que hemos desarrollado aquí son muy fuertes y casi indestructibles. Y es que solo de pensar en que no volveremos a estar con todos vosotros, despidiendo el curso, o, simplemente dando clase… solo nos pueden quedar palabras bonitas, recordando todos estos momentos inolvidables. Nos llevamos de aquí todos y cada uno de los momentos que hemos vivido, los buenos y los malos; los malos por dejarnos aprender de ellos y los buenos porque los recordaremos siempre con una sonrisa.
Cada uno de nuestros pasos ha dejado huella, y esperemos que esa huella no se borre NUNCA.

tú lo sabes mejor que nadie.

A lo largo de tu vida pasaran miles de personas por tu lado, y resulta increíble que de esas miles de personas pocas sean realmente importantes. Dicen que para contar los amigos de verdad a veces sobran los dedos de una mano, pero corazones solo hay uno y pocas personas logran ocuparlo. Todo lo que llevo pasando contigo a lo largo de toda mi vida, porque prácticamente llevamos juntos toda ella, es demasiado grande para guardarlo en un solo corazón, así que he decidido que todos los momentos y los recuerdos que tenemos juntos lo guardaré en un sitio aparte. He creado otro corazón solo para ti, y aunque no sea el mejor del mundo, es todo para ti. Yo no puedo ofrecerte nada más que un montón de años como estos, o incluso un poco mejores, y espero que el resto de mi vida la pueda seguir compartiendo contigo.

martes, 6 de marzo de 2012


Y puede ser que desde aquel instante, en el tiempo se detuvo frente
 a nosotros, comencé a sentir esta extraña necesidad de no saber 
como vivir sin ti