.jpg)
miércoles, 31 de julio de 2013
Forget what were told before we get too old (Olvídate de lo que nos dijimos antes de que nos volviéramos tan viejos)
.jpg)
lunes, 29 de julio de 2013
Me di cuenta que contigo era el infierno, solo que me empeñaba demasiado en pintarlo de azul.
Dicen que la vida es un libro, y muchas veces me pregunto en que parte de la página estabas tú. Quizás todo empezó incluso antes de besarte por primera vez. Nunca debí dejar que me abrazaras porque luego me dolía dejarte ir. Ahora me arrepiento.Supongo que soy estúpida por no ver que ya no era un juego de dos, que en esa herida solo quedaba yo. Y ahora probablemente tú ni recuerdes cosas que yo jamás olvidare. Y ahora tengo claro que ya no sigo en tu página, ahora se que he arrancado y quemado tu libro. Porque si en realidad quieres estar solo estoy dispuesta a rendirme. Tal vez desperdicie demasiado tiempo y ahora se que no tengo más.
El hecho de vivir deja secuelas.
A mi primer amor lo conocí al nacer, Luz era su nombre. Su poder enorme siempre me hizo ver la vida tan lúcida y tan bella. Ella me enseñó a crecer jugando a contar estrellas cada anochecer. Creí enmudecer cuando Ilusión tocó mi corazón de adolescente, me enamoré perdidamente. Era tan bonita, mi flor favorita, mi otra mitad. Me dijo que los sueños también se hacen realidad. Perdida en la ciudad vi a Indiferencia andando distraída, cada día, sin saber que yo existía. Su mirada ausente entre la gente no me seducía, demasiado fría. Algo me decía : "¡Desconfía!". Mientras, Melancolía me quería con locura. Cada noche aparecía en mi cama medio desnuda y me abrazaba. Urgaba entre mis cicatrices, yo sollozaba. Su piel no otorgaba días felices y la abandoné. Olvidé su hechizo y su regazo, porque pronto conocí a Pasión, fue como un flechazo. Unidos cada madrugada, mi amada, siempre haciéndome el amor entre hojas de papel mojadas. Conocí a Constancia al poco tiempo, me atrajo su fragancia y desde aquel momento la fui conociendo. Su autoestima y disciplina me dijeron: "No abandones, tendrás un sitio en la cima con los mejores." Pero sufrí mal de amores cuando Envidia me miró al pasar. Otra vampiresa que besa y que te hace sangrar. Al hablar mentía, quería matar mi fe. Puso veneno en la lengua de aquellos que me crucé. Fue por eso que lloré junto a Nostalgia cada tarde, sintiéndome un cobarde si venia a acariciarme. Hasta que un día Soledad llamó a mi puerta y me paralizó, me abrazó rompiendo mi armazón. Y yo, vi pasar los meses, no quería ver a nadie. Hasta que encontré a Esperanza esperándome en la calle. Ella me habló de un futuro y de luchar por él, me dijo: "Libertad te espera, ella siempre te será fiel".
Ellas. Dejaron su huella en mi, el amor y el abandono, sensaciones que viví. Despertando así encantos, abriendo pasiones y heridas. Ellas. Amantes de un instante o de una vida. Ellas. Estrellas y espinas. Bellas damas que te aman o te asesinan. Las encontré entre las esquinas, brillaban como diamantes. Ellas. Amantes de una vida o de un instante.
Has dormido ya en sus brazos, pero todo es nuevo.
Ellas. Dejaron su huella en mi, el amor y el abandono, sensaciones que viví. Despertando así encantos, abriendo pasiones y heridas. Ellas. Amantes de un instante o de una vida. Ellas. Estrellas y espinas. Bellas damas que te aman o te asesinan. Las encontré entre las esquinas, brillaban como diamantes. Ellas. Amantes de una vida o de un instante.
Has dormido ya en sus brazos, pero todo es nuevo.
sábado, 27 de julio de 2013
viernes, 26 de julio de 2013
#GaliciaEstáDeLuto
Es así. Un segundo lo cambia todo. Justo cuando Galicia estaba a punto de celebrar tranquila un año más sus fuegos del Apóstol coloreando la fachada de la catedral y su día grande, un tren se salió de la vía y de la vida. Y nos puso a todos de luto. De golpe. Lo peor es para los que se dejaron sus sueños en esa tragedia Lo peor es para sus familias que recibieron esa llamada que es un auténtico mazazo y que convierte tu existencia en un antes y después de que sonase el timbre del teléfono. La cabeza que ya no dejará de dar vueltas. Pudo suceder de otra manera. ¿Por qué? ¿Cómo? Las carreras fueron inmediatas. Los equipos de rescate. Los vecinos de la zona de Angrois en Santiago, asustados, con el corazón amordazado por el miedo y la congoja. Las fuerzas de seguridad, todos juntos empeñados en actuar con la máxima rapidez para intentar salvar vidas. En seguida, las peticiones de donaciones. Lo mejor del ser humano que aflora siempre cuando las circunstancias se tuercen y nos ofrecen lo peor de la vida. El tiempo pondrá lo sucedido en su sitio. Pero ya nadie podrá devolverle los días y las noches a los que se quedaron en ese tramo. La información corre cada vez más rápida, pero habrá muchas preguntas que aclarar. Lo que está claro es que la noche del 24 de julio del 2013 no fue una noche del Apóstol más. No.
*Policía: "No puedo contener mis lágrimas, cuando estoy sacando cadáveres y les están sonando sus teléfonos móviles
*Un niño de 17 años a un policía mientras moría: "Dígale a mi hermano, que le apoyare desde donde este para que sea futbolista"
* 'O 24 de xullo de 2013 será tamén o día en que os galegos colapsaron os centros habilitados para doar o seu sangue, o día en que cidadáns anónimos se arroxaron nos primeiros instantes ás vías do tren para socorrer aos feridos sen reparar en perigos; o día en que Galicia se puxo a disposición de Galicia.'
*Policía: "No puedo contener mis lágrimas, cuando estoy sacando cadáveres y les están sonando sus teléfonos móviles
*Un niño de 17 años a un policía mientras moría: "Dígale a mi hermano, que le apoyare desde donde este para que sea futbolista"
* 'O 24 de xullo de 2013 será tamén o día en que os galegos colapsaron os centros habilitados para doar o seu sangue, o día en que cidadáns anónimos se arroxaron nos primeiros instantes ás vías do tren para socorrer aos feridos sen reparar en perigos; o día en que Galicia se puxo a disposición de Galicia.'
Valías la pena, ahora la das.

Es muy simple; si con solo hablarte te saca una sonrisa, chica, estás jodida. Pensarás lo mítico de: 'si mañana no despierto es porque preferí seguir soñando contigo'. Te va a prometer el cielo, como a todas, y terminaras en el suelo, campeona. Y se va a acabar, porque las historias así ya tienen escrito su final, te acabarás dando cuenta con el tiempo y, al fin de cuentas, lo único que quedará rondando en tu cabeza será: 'lo que nos costaba despedirnos antes, y lo que nos cuesta saludarnos ahora, eh...'
A todas nos ha pasado, triste pero cierto.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)